Wydawca treści
Użytkowanie lasu
uzytkowanie 1.jpg
uzytkowanie 2.jpg
uzytkowanie 3.jpg
Pozyskanie i sprzedaż drewna prowadzone jest w oparciu o zatwierdzany przez Ministra Środowiska 10 - letni plan urządzania lasu. Miejsce i wielkość wyciętej masy drewna jest więc ściśle określona, nie ma tutaj żadnej dowolności.
Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych. Leśnicy umożliwiają społeczeństwu korzystanie z darów lasu, ale w sposób zapewniający mu trwałość.
Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, lecz także systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.
O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 55 proc. przyrostu). Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 2,049 mld m sześć. drewna.
Pozyskane drewno pochodzi z:
- cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.
Przeczytaj więcej na Lasy Państwowe
Najnowsze aktualności
100 lat ochrony Lasu Piwnickiego
100 lat ochrony Lasu Piwnickiego
Niespełna milę na północ od Torunia, wśród obszernych drzewostanów sosnowych, dochował się szczątek pierwotnego lasu mieszanego, zasługujący ze wszech miar na ochronę jako zabytek przyrody – tak 100 lat temu o podtoruńskim Lesie Piwnickim, pisał Adam Wodziczko – przyrodnik, botanik, profesor, propagator idei ochrony przyrody. Dziś, Las Piwnicki jest jednym z najstarszych i najlepiej zbadanych rezerwatów przyrody w Polsce.
Początki formalnej ochrony tego miejsca sięgają roku 1924, kiedy to wojewoda pomorski nakazał ówczesnemu zarządcy majątku wstrzymanie wszelkiego wyrębu drzew. Formalnie, ten unikatowy drzewostan uznano za rezerwat przyrody dopiero w 1956 roku, a 25 lat później powiększono go. Aktualnie obejmuje powierzchnię prawie 37 hektarów.
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie wielogatunkowych zbiorowisk leśnych o cechach naturalnych, występujących na glebach wytworzonych z piasków terasowych i wydmowych. Trzon powierzchni stanowią grądy – z 300-letnimi dębami i grabem – oraz łęgi z olszą czarną, rosnącą bliżej meandrującej Strugi Łysomickiej. Okazała, niegdyś powszechna w Lesie Piwnickim sosna, dożywa swojego granicznego wieku i powoli ustępuje z rezerwatu.
Rezerwat Las Piwnicki przez dziesięciolecia stanowił doskonały poligon badawczy. To tutaj swoje pierwsze naukowe kroki stawiali magistranci, tutaj swoje wyczerpujące i wieloletnie badania prowadzili profesorowie. Jedną z wizytówek rezerwatu jest dworek myśliwski, stanowiący przez lata Stację Ekologii Roślin Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Oprócz jubileuszu 100-lecia ochrony Lasu Piwnickiego, w 2024 roku przypada jeszcze jedna, ważna rocznica – 100 lat kończą Lasy Państwowe. Z tej okazji, leśnicy z Nadleśnictwa Toruń wystąpili do konserwatora przyrody z wnioskiem powiększenia rezerwatu o ponad 6 kolejnych hektarów.
26 września 2024 r., w rezerwacie odsłonięto tablicę pamięci profesora Adama Wodziczki oraz wszystkich leśników i uczonych, którym nieobcy był los tego wyjątkowego miejsca. Dziś, choć wielu z nich już nie ma, pozostaje z nami ich spuścizna – ponad 300 publikacji i opracowań z tego terenu, a także obecny kształt rezerwatu.
Na zaproszenie nadleśniczego Nadleśnictwa Toruń Bogusława Kashyny, w uroczystości wzięli udział dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu Włodzimierz Pamfil, marszałek województwa kujawsko-pomorskiego Piotr Całbecki, dziekan Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK w Toruniu prof. Justyna Rogalska, a także liczne grono gości, reprezentowanych przez samorządowców, aktywnych i emerytowanych naukowców, przedstawicieli urzędów i stowarzyszeń oraz leśników.
A las... szumi dalej...
