Wydawca treści Wydawca treści

Łowiectwo

Zasadność funkcjonowania łowiectwa jest oczywista. Zmiany środowiska w tym środowiska leśnego dokonane przez człowieka zniekształciły lub zlikwidowały naturalne mechanizmy regulacyjne w populacjach dzikich zwierząt.

Podstawowym zadaniem łowiectwa jest zastąpienie tych mechanizmów działaniami zgodnymi z najlepszą wiedzą i możliwościami człowieka. Oczywiście nie bez znaczenia jest kultywowanie tradycji i zwyczajów myślistwa nierozerwalnie towarzyszącego człowiekowi od niepamiętnych czasów.

   Samorzutny rozwój populacji dzikich zwierząt na terenach gospodarczo przekształconych wywołuje szereg negatywnych konsekwencji. Nastąpić może wzmożony rozwój chorób zakaźnych i ogólne pogorszenie kondycji populacji. Najbardziej jednak dotkliwe i namacalne jest występowanie nadmiernych szkód w uprawach rolnych i leśnych.

Ważne jest aby te szkody utrzymać na niewielkim gospodarczo znośnym poziomie.

Dążymy do tego poprzez:

  • poprawę naturalnych warunków bytowania zwierzyny / np. poletka żerowe, zgryzowe, zagospodarowanie łąk śródleśnych itp. /,
  • dokarmianie zwierzyny w lesie w okresach nasilenia szkód i braku pokarmu naturalnego,
  • utrzymywanie pasów zaporowych / pokarmowych / na głównych ciągach zwierzyny,
  • regulowanie liczebności i struktury populacji zwierzyny,
  •  ochronę mechaniczną i  chemiczną upraw rolnych i leśnych.

Wszyscy powinniśmy sobie zdawać sprawę, że dzikie zwierzęta są  niezbędnym elementem środowiska naturalnego i należy wypracować satysfakcjonujące większość stron / rolnicy, leśnicy, myśliwi, ekolodzy /  zasady gospodarowania populacjami tych zwierząt.

 

Nadleśnictwa Zamrzenica zarządza  Ośrodkiem Hodowli Zwierzyny Lasów Państwowych w skład którego wchodzą dwa obwody łowieckie leśne, wyłączone z wydzierżawienia. Są to obwód nr 46 „Zamrzenica" o powierzchni 17505 ha, w tym 10799 ha lasów oraz obwód nr 29 „Wierzchlas" o powierzchni 12249 ha, w tym 8035 ha lasów. OHZ posiada własną bazę noclegową. 
 
Nadleśnictwo Zamrzenica położone jest w północno-zachodniej części województwa kujawsko-pomorskiego na południowym skraju dużego kompleksu leśnego Borów Tucholskich. Obszar nadleśnictwa obfituje w niezliczoną ilość dużych i małych zbiorników oraz cieków wodnych nadających niepowtarzalny malowniczy charakter otaczającym lasom. Szczególne znaczenie dla tego terenu nadleśnictwa ma Zalew Koronowski, otoczony w większości lasami tworzy kilkudziesięcio-kilometrową malowniczą linię brzegową.
 
W tym dobrze zachowanym środowisku przyrodniczym nie brakuje też zwierzyny łownej a przede wszystkim króla borów - jelenia szlachetnego. 
Od dziesięcioleci polowanie na terenie OHZ na jelenie byki dostarczało myśliwym krajowym i zagranicznym wielu emocji. 
Na terenie OHZ LP Nadleśnictwa Zamrzenica pozyskany został niejeden medalowy wieniec jelenia byka


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwat przyrody Cisy staropolskie

Rezerwat przyrody Cisy staropolskie

Jedno z najciekawszych miejsc w Borach Tucholskich. Urzeka swoją tajemniczością, dzikością oraz niepowtarzalnym charakterem, przez co jest jedną z chętniej odwiedzanych atrakcji Borów Tucholskich.

UWAGA!

Nadleśnictwo Zamrzenica z przykrością informuje, że po dokonanej lustracji terenowej części rezerwatu udostępnionej do zwiedzania, stwierdzono występowanie w I piętrze drzewostanu dużej ilości drzew  obumarłych i w  bardzo słabym stanie zdrowotnym. Wzdłuż wyznaczonej do zwiedzania ścieżki oraz na dojściu do bramy rezerwatu znajdują się drzewa obumarłe, wykazujące oznaki zamierania, pochylone nad ścieżką, powodujące bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia osób poruszających się po tej ścieżce. Są to naturalne procesy dojrzewania i zamierania drzewostanu w wieku około 200 lat.


W związku z powyższym teren rezerwatu „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczólkowskiego” nie jest udostępniony do zwiedzania!


 

Rezerwat częściowy i ścisły "Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego" został utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa z dnia 18.06.1956 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 59, poz. 719, z dnia 16.07.1956 r. oraz Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10.04.1978 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 15, poz. 53, z dnia 26.04.1978 r. zmieniającym wcześniejsze zarządzenie. Rezerwat położony jest w centralnej części obrębu Wierzchlas w leśnictwie Rykowisko. Rezerwat "Cisy Staropolskie..." jest najstarszym polskim rezerwatem. Mimo, że formalna ochrona rezerwatowa istnieje tu od roku 1956, to pierwsze wzmianki o ochronie "uroczyska cisowego" pochodzą już z roku 1827. Ogólna powierzchnia rezerwatu wynosi aktualnie 116,90 ha. Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska cisa, gatunku ustępującego obecnie z naszych lasów, a stanowiącego niegdyś ich stały element składowy. Podstawowym przedmiotem ochrony w omawianym rezerwacie jest cis (Taxus baccata), występujący bardzo licznie, z wieloma starymi i okazałymi egzemplarzami. Liczebność populacji cisów określa się obecnie na ok. 3,5 tys. sztuk, z czego ok. 2,9 tys. okazów żywych.