Wydawca treści
Granice, podział na ekosystemy
Wyjątkowość stanowiska cisów w Wierzchlesie przyczyniła się do tego, że pierwsza wzmianka o jego ochronie pochodzi już z 1827 r Duże zasługi w dalszej ochronie miał miejscowy nadleśniczy - H. Bock, którego mogiła znajduje się na terenie rezerwatu.
Z prawnego punktu widzenia, rezerwat przyrody utworzony został dopiero w 1900 r. przez władze pruskie (jako rezerwat częściowy) i miał początkowo powierzchnię 18,48 ha. W 1920 r władze polskie objęły ten obiekt ścisłą ochroną. W 1956 r. ustalono nowe granice rezerwatu, w ramach którego podlegał obszar leśno- ląkowy, o powierzchni 36,7 ha oraz wraz z roślinnością szuwarową, o powierzchni 44,2 ha (łącznie -80,9 ha). W 1978 r. rezerwat ponownie powiększono - 89,6 ha (taką powierzchnię wykazały pomiary geodezyjne z 1996r.; fot.2) W związku ze zrealizowanymi pracami w ramach projektu „Ochrona puli genowej naturalnej populacji cia na terenie Nadleśnictwa Zamrzenica w Borach Tucholskich”, doszło w 2007 r. do kolejnego powiększenia do 116,9 ha. Mimo iż jest to rezerwat leśny, ponad 70% jego powierzchni stanowią tereny wodno-błotne (jezioro Mukrz i torfowiska).
Tekst: Jarosław Pająkowski
Projekt: Ochrona przyrody oraz ukierunkowanie ruchu turystycznego na obszarach cennych przyrodniczo
na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu
Najnowsze aktualności
SPOTKANIE ZESPOŁU LOKALNEJ WPRÓŁPRACY
SPOTKANIE ZESPOŁU LOKALNEJ WPRÓŁPRACY
W środę 19 czerwca odbyło się kolejne już spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy działającego przy Nadleśnictwie Zamrzenica. Na prośbę członków zespołu, tym razem, spotkaliśmy się w izbie edukacyjnej znajdującej się w Wierzchlesie, w sąsiedztwie rezerwatu przyrody „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego w Wierzchlesie”.
Nadleśniczy Adam Wenda przywitał licznie przybyłych członków zespołu. Następnie omówił zagadnienia związane z obecną polityką leśną oraz przedstawił najważniejsze punkty projektu ustawy o zmianie ustawy o lasach i ustawy o ochronie przyrody, dotyczące głównie procedur sporządzania projektu i realizacji planu urządzenia lasu.
Rozmawialiśmy też o inwestycjach zrealizowanych przez nadleśnictwo w ramach projektu małej retencji nizinnej.
W dalszej części spotkania przedstawiliśmy członkom Zespołu nasze propozycje dotyczące pięciu projektowanych rezerwatów przyrody oraz podsumowaliśmy dotychczasową działalność Ośrodka Rehabilitacji Dzikich Zwierząt „Jeleniagóra”.
Miejsce spotkania nie było przypadkowe ponieważ dużą część dyskusji poświęciliśmy na tematy związane z bezpieczeństwem oraz odpowiedzialnością zarządcy terenu za stan lasu, w kontekście między innymi udostępnienia (a właściwie przyczyn nieudostępnienia) do zwiedzania wierzchleskiego rezerwatu.
Dyrektorzy Wdeckiego oraz Krajeńskiego Parku Krajobrazowego przedstawili zebranym niezwykle ciekawe oraz nowatorskie pomysły, dzięki którym można zwiększyć atrakcyjność oferty turystycznej w lasach zarządzanych przez nadleśnictwo – „leśne ścieżki ciszy”.
Spotkanie zakończyliśmy wizytą w Jeleniejgórze, gdzie kolega Hubert Zienowski zaprezentował ośrodek rehabilitacji i w sposób merytoryczny ale jednocześnie przystępny omówił swoje doświadczenia
z pierwszego roku funkcjonowania ośrodka.
Zespół Lokalnej Współpracy jest gremium doradczym i opiniodawczym w sprawach związanych z tworzeniem i realizacją planu urządzenia lasu ze szczególnym uwzględnieniem lasów o zwiększonej funkcji społecznej na gruntach będących w zarządzie nadleśnictwa a także rozszerza zakres prowadzonego dialogu Lasów Państwowych z przedstawicielami strony społecznej na temat długofalowego i bieżącego zarządzania lasami państwowymi oraz lokalnych działań Nadleśnictwa Zamrzenica. W skład Zespołu wchodzą przedstawiciele lokalnych społeczności, władz samorządowych, parków krajobrazowych oraz branży turystycznej działający w zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Zamrzenica.
