Wydawca treści
Fauna rezerwatu
W przeciwieństwie do badań szaty roślinnej rezerwatu prowadzonych przez botaników na przełomie dziesięcioleci, badania faunistyczne obejmowały z reguły część leśną ( z wyłączeniem wodno-blotnej) i dotyczyły tylko wybranych grup zwierząt.
W latach 50. i 60. XX w. obserwacje nad chrząszczami prowadził prof. F. Blażejewski. Zostały one uzupełnione materiałami pozyskanymi w latach 1982-1996 przez M. Stachowiaka i M. Wilcza. Na terenie rezerwatu ścisłego iw strefie otulinowej oznaczono łącznie 138 gatunków biegaczowatych, z czego 14 należy do rzadszych lub po raz pierwszy stwierdzonych na Pomorzu. Są to między innymi: biegacz torfowy (Carabus Limnocarabus clatratus), biegacz zielony (Carabus Hemicarabus nitens), Blethisa multipunctata, Diachromus Acupalpus (Acupalpus) exiguus. Największa liczba gatunków związana jest z pobrzeżami wód i formacjami tworzącymi drzewostan rezerwatu. Odzwierciedla ona duże zróżnicowanie środowiska przyrodniczego. W latach 90. XX w. badania fauny ważek wykazały obecność ponad 40 gatunków.
Niezbyt duże i płytkie jezioro Mukrz jest zbiornikiem typu stawowego. Jednakże znaczne zróżnicowanie siedliskowe, z dobrze rozwiniętym litoralem, zatokami i wyspa, stwarzają odpowiednie warunki dla występowania wielu gatunków ryb. W 2011 roku w jeziorze stwierdzono występowanie 16 gatunków ryb, należących do czterech rodzin. Jedynym gatunkiem ryb prawnie chronionym jest różanka (Rhodeus sericeus,), znajduje się ona również w II załączniku Dyrektywy Siedliskowej. Z płazów najliczniej występuje żaba moczarowa (Rana arvalis,), godująca w kwietniu w licznych podtopieniach na torfowisku wewnątrz rezerwatu. Najlepiej poznana grupa kręgowców są ptaki, chociaż ich obserwacje prowadzone były nieregularnie: S. Strawińskiego (1956 r.) oraz R. Kucharskiego w latach 1993-97 i tylko w części rezerwatu objętej ochroną ścisłą. Nie wiadomo, czy dla 43 gatunków podanych jako gniazdujące, oznaczono dokładnie miejsca gniazdowania i liczebność. Jest to bowiem możliwe przy systematycznym prowadzeniu badań. Trzy kolejne stwierdzone gatunki (razem 46), pozwalają zaliczyć ten obszar do przeciętnych pod względem różnorodności gatunkowej. Z ptaków zaklasyfikowanych do pięciu rzędów (gołębiowe, kukułkowe, sowy, dzięciołowe, wróblowe), najbardziej interesującymi są: gołąb siniak (Columba oenas) oraz dzięcioł zielony (Picus viridis). Gniazdujące gatunki wodno-blotne zaobserwo- wane w latach 2004 i 2005 gallinago), kropiatka (Porzana porzana), wodnik (Rallus aquaticus), bak (Botaurus stellaris), trzciniak (Acracephalus arundinaceus). Z ssaków często spotykane są: borsuki (Meles meles,), dziki (Sus scrofa), wydry (Lutra lutra) oraz sarny (Capreolus capreolus) i sporadycznie jelenie (Cervus elaphus). Duże ssaki wchodzą do rezerwatu przez dziury w ogrodzeniu i w znaczący sposób niszczą podrost cisów, który dla tych zwierząt nie ma właściwości trujących. Od kilku lat obserwowane są również bobry (Casto fiber) mające żeremię na brzegu jeziora (na styku z olsem).
Tekst: Renata Sobieralska, Jarosław Pająkowski
Zdjęcia: Karol, Malina, Robert Piosik, Przemysław Tokarski
Projekt: Ochrona przyrody oraz ukierunkowanie ruchu turystycznego na obszarach cennych przyrodniczo
na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu
Najnowsze aktualności
SPOTKANIE ZESPOŁU LOKALNEJ WPRÓŁPRACY
SPOTKANIE ZESPOŁU LOKALNEJ WPRÓŁPRACY
W środę 19 czerwca odbyło się kolejne już spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy działającego przy Nadleśnictwie Zamrzenica. Na prośbę członków zespołu, tym razem, spotkaliśmy się w izbie edukacyjnej znajdującej się w Wierzchlesie, w sąsiedztwie rezerwatu przyrody „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego w Wierzchlesie”.
Nadleśniczy Adam Wenda przywitał licznie przybyłych członków zespołu. Następnie omówił zagadnienia związane z obecną polityką leśną oraz przedstawił najważniejsze punkty projektu ustawy o zmianie ustawy o lasach i ustawy o ochronie przyrody, dotyczące głównie procedur sporządzania projektu i realizacji planu urządzenia lasu.
Rozmawialiśmy też o inwestycjach zrealizowanych przez nadleśnictwo w ramach projektu małej retencji nizinnej.
W dalszej części spotkania przedstawiliśmy członkom Zespołu nasze propozycje dotyczące pięciu projektowanych rezerwatów przyrody oraz podsumowaliśmy dotychczasową działalność Ośrodka Rehabilitacji Dzikich Zwierząt „Jeleniagóra”.
Miejsce spotkania nie było przypadkowe ponieważ dużą część dyskusji poświęciliśmy na tematy związane z bezpieczeństwem oraz odpowiedzialnością zarządcy terenu za stan lasu, w kontekście między innymi udostępnienia (a właściwie przyczyn nieudostępnienia) do zwiedzania wierzchleskiego rezerwatu.
Dyrektorzy Wdeckiego oraz Krajeńskiego Parku Krajobrazowego przedstawili zebranym niezwykle ciekawe oraz nowatorskie pomysły, dzięki którym można zwiększyć atrakcyjność oferty turystycznej w lasach zarządzanych przez nadleśnictwo – „leśne ścieżki ciszy”.
Spotkanie zakończyliśmy wizytą w Jeleniejgórze, gdzie kolega Hubert Zienowski zaprezentował ośrodek rehabilitacji i w sposób merytoryczny ale jednocześnie przystępny omówił swoje doświadczenia
z pierwszego roku funkcjonowania ośrodka.
Zespół Lokalnej Współpracy jest gremium doradczym i opiniodawczym w sprawach związanych z tworzeniem i realizacją planu urządzenia lasu ze szczególnym uwzględnieniem lasów o zwiększonej funkcji społecznej na gruntach będących w zarządzie nadleśnictwa a także rozszerza zakres prowadzonego dialogu Lasów Państwowych z przedstawicielami strony społecznej na temat długofalowego i bieżącego zarządzania lasami państwowymi oraz lokalnych działań Nadleśnictwa Zamrzenica. W skład Zespołu wchodzą przedstawiciele lokalnych społeczności, władz samorządowych, parków krajobrazowych oraz branży turystycznej działający w zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Zamrzenica.
