Wydawca treści
Zasoby leśne
P5090212.JPG
a (30).JPG
P5090015.JPG
Szatę leśną nadleśnictwa tworzą głównie bory sosnowe i mieszane. Zachowane są tu również lasy liściaste, zwłaszcza na stromych zboczach rzeki Brdy i Zalewu Koronowskiego. Lesistość terenu w zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Zamrzenica wynosi 30 %.
O charakterze tutejszych lasów decydują warunki siedliskowe. Głównym typem siedliskowym lasu jest Bór świeży (40%) odpowiadający lasom sosnowym z niewielkim (ok. 5%) udziałem gatunków liściastych głównie brzozy. Istotny udział ma Bór Mieszany świeży (27,3%) odpowiadający lasom sosnowym z większym (ok. 30%) udziałem gatunków liściastych głównie dębu. Podobne znaczenie ma też Las Mieszany świeży (23,3%) gdzie możemy spodziewać się lasów z dużym (ok. 50%) udziałem gatunków liściastych głównie dębu i buka. Pozostałe typy siedliskowe lasu nie przekraczają swym udziałem jednostkowym 5% progu.
W nierozerwalnym związku z określonymi warunkami siedliskowymi pozostaje skład gatunkowy lasów nadleśnictwa. Gatunkiem zdecydowanie dominującym jest sosna pospolita mająca niewielkie wymagania co do żyzności gleb. Jej udział wynosi 90,70 %. Dalej dąb szypułkowy i bezszypułkowy – 3,67 %, brzoza brodawkowata – 2,75%, Olsza czarna – 1,59 %, świerk pospolity – 0,47 %. Udział jednostkowy innych gatunków nie przekracza 0,4 %.
Taki układ jest przede wszystkim wynikiem występowania określonych siedlisk, ale nie bez znaczenia jest tu gospodarka leśna w przeszłości prowadząca do powstawania często jednogatunkowych drzewostanów sosnowych nierzadko na glebach wystarczająco żyznych dla drzew liściastych.
Drzewostany w statystyce:
- Powierzchnia ogólna - 20783 ha.
- Powierzchnia leśna -19407 ha
- Zapas drewna ogółem - 5838 tys. m3
- Zapas średnio na 1 ha - 309 m3
- Średni wiek - 68 lat
- Powierzchnia nowozakładanych upraw rocznie - 198 ha
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat przyrody Cisy staropolskie
Rezerwat przyrody Cisy staropolskie
DSC_0191.JPG
DSC_0275.JPG
DSC_0199.JPG
DSC_0232.JPG
Jedno z najciekawszych miejsc w Borach Tucholskich. Urzeka swoją tajemniczością, dzikością oraz niepowtarzalnym charakterem, przez co jest jedną z chętniej odwiedzanych atrakcji Borów Tucholskich.
UWAGA!
Nadleśnictwo Zamrzenica z przykrością informuje, że po dokonanej lustracji terenowej części rezerwatu udostępnionej do zwiedzania, stwierdzono występowanie w I piętrze drzewostanu dużej ilości drzew obumarłych i w bardzo słabym stanie zdrowotnym. Wzdłuż wyznaczonej do zwiedzania ścieżki oraz na dojściu do bramy rezerwatu znajdują się drzewa obumarłe, wykazujące oznaki zamierania, pochylone nad ścieżką, powodujące bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia osób poruszających się po tej ścieżce. Są to naturalne procesy dojrzewania i zamierania drzewostanu w wieku około 200 lat.
W związku z powyższym teren rezerwatu „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczólkowskiego” nie jest udostępniony do zwiedzania!
Rezerwat częściowy i ścisły "Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego" został utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa z dnia 18.06.1956 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 59, poz. 719, z dnia 16.07.1956 r. oraz Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10.04.1978 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 15, poz. 53, z dnia 26.04.1978 r. zmieniającym wcześniejsze zarządzenie. Rezerwat położony jest w centralnej części obrębu Wierzchlas w leśnictwie Rykowisko. Rezerwat "Cisy Staropolskie..." jest najstarszym polskim rezerwatem. Mimo, że formalna ochrona rezerwatowa istnieje tu od roku 1956, to pierwsze wzmianki o ochronie "uroczyska cisowego" pochodzą już z roku 1827. Ogólna powierzchnia rezerwatu wynosi aktualnie 116,90 ha. Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska cisa, gatunku ustępującego obecnie z naszych lasów, a stanowiącego niegdyś ich stały element składowy. Podstawowym przedmiotem ochrony w omawianym rezerwacie jest cis (Taxus baccata), występujący bardzo licznie, z wieloma starymi i okazałymi egzemplarzami. Liczebność populacji cisów określa się obecnie na ok. 3,5 tys. sztuk, z czego ok. 2,9 tys. okazów żywych.