Wydawca treści Wydawca treści

Wstęp

UWAGA!

Nadleśnictwo Zamrzenica z przykrością informuje, że po dokonanej lustracji terenowej części rezerwatu udostępnionej do zwiedzania, stwierdzono występowanie w I piętrze drzewostanu dużej ilości drzew  obumarłych i w  bardzo słabym stanie zdrowotnym. Wzdłuż wyznaczonej do zwiedzania ścieżki oraz na dojściu do bramy rezerwatu znajdują się drzewa obumarłe, wykazujące oznaki zamierania, pochylone nad ścieżką, powodujące bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia osób poruszających się po tej ścieżce. Są to naturalne procesy dojrzewania i zamierania drzewostanu w wieku około 200 lat.


W związku z powyższym teren rezerwatu „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczólkowskiego” nie jest udostępniony do zwiedzania!


 

Rezerwat "Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego"  w Wierzchlesie należy do najstarszych chronionych obiektów przyrodniczych W Polsce. Wyróżnia się bogactwem zasobów przyrodniczych i interesującymi dziejami, a w obrębie rozległego kompleksu leśnego Bory Tucholskie niewątpliwie reprezentuje jego najciekawsze miejsce. Rezerwat ten opisano  w licznych publikacjach naukowych i spopularyzowano bardziej dostępnych tekstach, leczo tym miejscu nie powstało wyczerpujące kompendium wiedzy. Próbę takiego opracowania podjęli w latach 50. I 60. XX w. badacze z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, lecz wydrukować zdołano jedynie częściowe rezultaty ich prac.

Dotychczasowe zainteresowanie rezerwatem niemal wyłącznie ograniczało się do jego części o powierzchni około 18,5 ha, w której rosną cisy. Cały bowiem obszar rezerwatu, poza wyspo- kształtnym miejscem z cisami, obejmuje także jezioro Mukrz, okalające lasy i liczne torfowiska. W rezerwacie ochronie podlega jedna z większych w Europie naturalnych populacji cisa. Niestety, od 100 lat obserwuje się obumieranie siewek powodujące niemal zupełny brak odnowienia cisa. Doprowadziło to do spadku liczebności z około 5,5 tys .żywych drzew roku 1910 do około 2,84 tys. w 2010. r. Z kilku przyczyn odpowiedzialnych za taki stan, można wykluczyć domniemane obniżenie, w okresie międzywojennym, poziomu wody w jeziorze Mukrz oj eden metr.

Rezultaty przeprowadzonych w latach 2002-2005 badań geologii i rozwoju torfowisk a także historii roślinności po ostatnim zlodowaceniu (tj. od około 14 tys. lat) w otoczeniu obecnego stanowiska cisów, aktywna postawa służby leśnej Nadleśnictwa Zamrzenica oraz zaangażowanie Towarzystwa Przyjaciół Dolnej Wisły, pozwoliły na podjęcie skutecznych starań o rozpoczęcie czynnej ochrony cisów w Wierzchlesie.

„Renasans" zainteresowania rezerwatem zaowocował w 2007 r. kolejnym powiększeniem powierzchni rezerwatu do 116,9 ha (m.in. poprzez włączenie dotychczasowej otuliny) oraz utworzenie nowej o powierzchni 12,0 ha. Dodatkowo w latach 2007-2011 przeprowadzono bardziej szczegółowe badania zarówno części abiotycznej jak i biotycznej rezerwatu.

 

Tekst: Jarosław Pająkowski
Zdjęcia: Robert Piosik

 

Projekt: Ochrona przyrody oraz ukierunkowanie ruchu turystycznego na obszarach cennych przyrodniczo
na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Społeczne sadzenie lasu w Leśnictwie Sarnówek

Społeczne sadzenie lasu w Leśnictwie Sarnówek

Ponad 80 osób wzięło udział w kwietniowym, społecznym sadzeniu lasu.

Nie zważając na zmienną aurę, okoliczni mieszkańcy licznie przybyli posadzić wspólnie nowe dęby na terenie Leśnictwa Sarnówek. 
Nadleśniczy Adam Wenda, przywitał przybyłych, podkreślając znaczenie lokalnych społeczności w kształtowaniu i ochronie zasobów przyrodniczych i środowiska. 
Nie bez powodu powierzchnię wspólnego sadzenia wybraliśmy w sąsiedztwie projektowanego nowego rezerwatu przyrody. Chcieliśmy w ten sposób zaznaczyć jeden z ważnych kierunków naszego działania, działania Lasów Państwowych na rzecz ochrony przyrody.
Kapryśna pogoda nie robiła na nikim wrażenia, chociaż momentami, padający przelotny śnieg mógł skłaniać do zastanowienia, czy aby nie czas ruszyć na poszukiwanie świątecznej choinki.
W zacnym towarzystwie (od 5 do 65 lat!), nawet ciężka praca pozwoliła „naładować baterie” na kolejne dni.
Na zakończenie, Panie z Koła Gospodyń Wiejskich w Wysokiej zadbały o to aby nikt nie wracał do domu z pustym żołądkiem.
 

Dziękujemy współorganizatorom akcji – sołtysowi Sołectwa Wysoka, KGW w Wysokiej oraz wszystkim uczestnikom społecznego sadzenia lasu, za tak liczne przybycie i aktywny udział.