Regulanin Miejsce Postoju

Regulamin korzystania z Miejsc Postoju Pojazdów (MPP)
Nadleśnictwa Zamrzenica

 

    Każda osoba korzystająca z Miejsca Postoju Pojazdów (MPP) wyraża zgodę na
    postanowienia niniejszego regulaminu i zobowiązuje się do przestrzegania jego
    przestrzegania.
     
    MPP są dostępne we wszystkie dni w roku.
     
    MPP nie są strzeżone dlatego ryzyko wynikające  z uszkodzenia lub utraty pojazdu
    lub jego wyposażenia, a także utraty przedmiotów pozostawionych  w pojeździe lub na
    terenie obiektu ponosi osoba korzystająca z obiektu.
     
    Podczas wykonywania pojazdem manewrów na terenie obiektu należy zachować
    szczególną ostrożność i poruszać się z prędkością nie większą niż 10 km/h, a także
    należy bezwzględnie przestrzegać przepisów Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo
    o ruchu drogowym (Dz. U. z 2002 r. nr 236. poz. 1998 ze zm.).
     
    W przypadku kolizji lub wypadku na terenie obiektu obowiązują zasady i przepisy
    Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2002 r.. nr 236.
    poz. 1998 ze zm.).
     
    Każda osoba korzystająca z obiektu zobowiązana jest do podporządkowania się
    poleceniom pracowników Służby Leśnej.
     
    Osobom korzystającym z obiektu zabrania się:

    mycia, sprzątania, nieawaryjnej naprawy pojazdu,
    zaśmiecania terenu,
    wyrzucania odpadów domowych i komunalnych do koszy na śmieci znajdujących
              się na terenie obiektu,
    pozostawiania pojazdów w sposób utrudniający korzystanie z obiektu innym
              użytkownikom,
    pozostawiania pojazdów w sposób utrudniający korzystanie z dróg pożarowych,
    prowadzenia działalności usługowej lub handlowej bez zgody Nadleśniczego
              Nadleśnictwa Zamrzenica,
    puszczania luzem zwierząt domowych,
    rozstawiania namiotów,
    pozostawiania przyczep kempingowych lub pojazdów turystycznych na czas   
              dłuższy niż 24 godziny,
    rozpalania ognisk i korzystania z otwartego ognia na terenie obiektu.
     

    Należy korzystać z wyposażenia miejsca postoju w sposób zgodny z przeznaczeniem.
     
    Nadleśnictwo nie ponosi odpowiedzialności za negatywne zdarzenia, które mogą
    zaistnieć  w przypadku nieostrożności korzystającego z MPP lub nieprzestrzegania
    niniejszego regulaminu.
     
    Wszelkie uwagi użytkowników o obiekcie proszę zgłaszać miejscowemu leśniczemu
    lub do biura nadleśnictwa tel. 52 3341175  (mail: zamrzenica@torun.lasy.gov.pl)

 


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwat przyrody Cisy staropolskie

Rezerwat przyrody Cisy staropolskie

Jedno z najciekawszych miejsc w Borach Tucholskich. Urzeka swoją tajemniczością, dzikością oraz niepowtarzalnym charakterem, przez co jest jedną z chętniej odwiedzanych atrakcji Borów Tucholskich.

UWAGA!

Nadleśnictwo Zamrzenica z przykrością informuje, że po dokonanej lustracji terenowej części rezerwatu udostępnionej do zwiedzania, stwierdzono występowanie w I piętrze drzewostanu dużej ilości drzew  obumarłych i w  bardzo słabym stanie zdrowotnym. Wzdłuż wyznaczonej do zwiedzania ścieżki oraz na dojściu do bramy rezerwatu znajdują się drzewa obumarłe, wykazujące oznaki zamierania, pochylone nad ścieżką, powodujące bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia osób poruszających się po tej ścieżce. Są to naturalne procesy dojrzewania i zamierania drzewostanu w wieku około 200 lat.


W związku z powyższym teren rezerwatu „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczólkowskiego” nie jest udostępniony do zwiedzania!


 

Rezerwat częściowy i ścisły "Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego" został utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa z dnia 18.06.1956 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 59, poz. 719, z dnia 16.07.1956 r. oraz Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10.04.1978 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 15, poz. 53, z dnia 26.04.1978 r. zmieniającym wcześniejsze zarządzenie. Rezerwat położony jest w centralnej części obrębu Wierzchlas w leśnictwie Rykowisko. Rezerwat "Cisy Staropolskie..." jest najstarszym polskim rezerwatem. Mimo, że formalna ochrona rezerwatowa istnieje tu od roku 1956, to pierwsze wzmianki o ochronie "uroczyska cisowego" pochodzą już z roku 1827. Ogólna powierzchnia rezerwatu wynosi aktualnie 116,90 ha. Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska cisa, gatunku ustępującego obecnie z naszych lasów, a stanowiącego niegdyś ich stały element składowy. Podstawowym przedmiotem ochrony w omawianym rezerwacie jest cis (Taxus baccata), występujący bardzo licznie, z wieloma starymi i okazałymi egzemplarzami. Liczebność populacji cisów określa się obecnie na ok. 3,5 tys. sztuk, z czego ok. 2,9 tys. okazów żywych.