Wydawca treści
Z dziejów nadleśnictwa
2.jpg
5.jpg
6.jpg
8.jpg
4.jpg
7.jpg
2.tif
11.JPG
3.jpg
1.jpg
10.jpg
9.jpg
W skład dzisiejszego Nadleśnictwa Zamrzenica wchodzą następujące leśnictwa i osady leśne: Branica, Brzozowo, Bruchniewo, Bukowiec, Janiagóra, Jeleniagóra, Klonia, Leontynowo, Lisiejamy, Lisikąt, Lnianek, Lubiewice, Pieńkowo, Rudno, Rykowisko, Sarnówek, Sielanka, Sucha, Wandowo, Zamrza i Wierzchlas.
Na obecnym etapie badań trudno udzielić jednoznacznej i wyczerpującej odpowiedzi na pytanie dotyczące genezy jak i czasu powstania wszystkich wymienionych miejsc. Jak dowodzi Krzysztof Mikulski „Las stanowił początkowo naturalną barierę dla rozwoju osadnictwa. W miarę jednak zagospodarowywania obszarów bezleśnych człowiek coraz częściej wkraczał na obszary leśne, szukając nowych terenów pod zasiedlenie, a także niezbędnego surowca budowlanego i przemysłowego, jakim było drewno."
Ekspansja człowieka, o której wspominał K. Mikulski spowodowała, iż niejako „wszedł" on w bór. Eksplorując go zaczął zagospodarowywać, tworząc osiedla hutnicze - związane z produkcją szkła i wyrobów szklanych, smolarskie - zakładane przez producentów smoły i węgla drzewnego oraz małe osiedla śródleśne, powstałe jako miejsce zamieszkania służby leśnej. W wielu przypadkach, po wyczerpaniu surowca osiedla te przekształcane były w miejsca o charakterze rolniczym, które niekiedy po opuszczeniu przez ich mieszkańców stawały się pustkowiami, czasami ponownie zalesianymi. Tak było w przypadku pustkowia o nazwie Myrzykowo (Konie Góry), które znajdowało się przy drodze wiodącej z Zamrzenicy do Lubiewa i Klonowa. W 1895 r. wskazując to miejsce pisano, że to tam, gdzie „teraz jest młody dębowy las."
Marek Sass
Zdjęcia 1 – Karl Lüpke, leśniczy Leśnictwa Wapiennik
Zdjęcia 2 i 3 – Nadleśniczy Nadleśnictwa Pieńkowo Norbert Dutkiewicz z żoną Marią i dziećmi: Michałem, Hanką
oraz Maryjką
Zdjęcie 4 – Sadzenie lasu przez uczniów Szkoły Podstawowej w Pruszczu w leśnictwie Wapiennik, 1969 r.
Zdjęcie 5 – Czyszczenie rowów przeciwpożarowych przez uczniów Szkoły Podstawowej w Pruszczu.
Leśnictwo Pieńkowo, 1969 r.
Zdjęcie 6 – Kolumna czołgów niemieckich na hamerskiej drodze. Po prawej stronie w wozie dowodzenia gen. H. Guderian
Zdjęcie 7 – Las w rejonie Hamru po ostrzale artyleryjskim
Zdjęcie 8 – Wojska niemieckie zajmują zniszczoną osadę Hamer
Zdjęcie 9 – Polscy żołnierze wzięci do niewoli w walkach między Pruszczem a Hamrem
Zdjęcie 10 – Przeprawa niemieckiej artylerii przez most na Brdzie w rejonie Hamer – Sokole Kuźnica
Netografia:
1. http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?t=154624
2. http://www.dws-xip.pl/wojna/walka/pomorze4.html
3. http://www.feldgrau.net/forum/viewtopic.php?t=30914
4. http://mylittlepanzer.org/pz2-1.html#target1
5. http://www.zweiterweltkrieg.org/phpBB2/viewtopic.php?f=8&t=5629
Historia nadleśnictwa
Historia_3.jpg
Historia_2.jpg
Po raz pierwszy nazwa Nadleśnictwo Zamrzenica ( z niem. Sommersin) pojawiła się w roku 1900 kiedy to w ramach pruskich lasów państwowych wydzielono z ówczesnych nadleśnictw Świt i Świekatówko leśnictwa: Lisikąt, Zamrza, Wandowo, Koli (obecnie Lisiejamy) i Sielanka tworząc nowe Nadleśnictwo Zamrzenica o łącznej powierzchni 4945 ha.
Polska administracja leśna przejęła ten teren w 1920 roku. W czasie wojny większość pracowników wyższej i dużą część średniej administracji leśnej stanowili Niemcy.
Na terenach Zamrzenicy, w czasie okupacji, rozwijał się ruch oporu, w którym czynnie uczestniczyło wielu leśników. Miejscem konspiracyjnych spotkań AK była między innymi Leśniczówka Lisikąt.
Teren kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk. Znacznym zniszczeniom uległy obiekty nadleśnictwa, w tym budynek, gdzie mieściło się mieszkanie nadleśniczego i biuro i sekretarzówka. Na murach tego pierwszego, do dzisiaj widoczne są ślady po karabinowych pociskach. Nadleśniczym, który rozpoczął odbudowę struktur organizacyjnych nadleśnictwa, był od 1 maja 1945 roku Jan Wysocki. Pod koniec 1945 roku funkcjonowało już w ramach Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu 40 nadleśnictw w tym: Świekatówko, Wierzchlas i Zamrzenica.
W okresie powojennym odczuwalne były braki wykwalifikowanej kadry leśnej. Z czasem pracę rozpoczęli powojenni absolwenci wydziałów leśnych wyższych uczelni w Poznaniu i Warszawie oraz szkół dla leśniczych.
Najnowsze aktualności
SPOTKANIE ZESPOŁU LOKALNEJ WPRÓŁPRACY
SPOTKANIE ZESPOŁU LOKALNEJ WPRÓŁPRACY
W środę 19 czerwca odbyło się kolejne już spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy działającego przy Nadleśnictwie Zamrzenica. Na prośbę członków zespołu, tym razem, spotkaliśmy się w izbie edukacyjnej znajdującej się w Wierzchlesie, w sąsiedztwie rezerwatu przyrody „Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego w Wierzchlesie”.
Nadleśniczy Adam Wenda przywitał licznie przybyłych członków zespołu. Następnie omówił zagadnienia związane z obecną polityką leśną oraz przedstawił najważniejsze punkty projektu ustawy o zmianie ustawy o lasach i ustawy o ochronie przyrody, dotyczące głównie procedur sporządzania projektu i realizacji planu urządzenia lasu.
Rozmawialiśmy też o inwestycjach zrealizowanych przez nadleśnictwo w ramach projektu małej retencji nizinnej.
W dalszej części spotkania przedstawiliśmy członkom Zespołu nasze propozycje dotyczące pięciu projektowanych rezerwatów przyrody oraz podsumowaliśmy dotychczasową działalność Ośrodka Rehabilitacji Dzikich Zwierząt „Jeleniagóra”.
Miejsce spotkania nie było przypadkowe ponieważ dużą część dyskusji poświęciliśmy na tematy związane z bezpieczeństwem oraz odpowiedzialnością zarządcy terenu za stan lasu, w kontekście między innymi udostępnienia (a właściwie przyczyn nieudostępnienia) do zwiedzania wierzchleskiego rezerwatu.
Dyrektorzy Wdeckiego oraz Krajeńskiego Parku Krajobrazowego przedstawili zebranym niezwykle ciekawe oraz nowatorskie pomysły, dzięki którym można zwiększyć atrakcyjność oferty turystycznej w lasach zarządzanych przez nadleśnictwo – „leśne ścieżki ciszy”.
Spotkanie zakończyliśmy wizytą w Jeleniejgórze, gdzie kolega Hubert Zienowski zaprezentował ośrodek rehabilitacji i w sposób merytoryczny ale jednocześnie przystępny omówił swoje doświadczenia
z pierwszego roku funkcjonowania ośrodka.
Zespół Lokalnej Współpracy jest gremium doradczym i opiniodawczym w sprawach związanych z tworzeniem i realizacją planu urządzenia lasu ze szczególnym uwzględnieniem lasów o zwiększonej funkcji społecznej na gruntach będących w zarządzie nadleśnictwa a także rozszerza zakres prowadzonego dialogu Lasów Państwowych z przedstawicielami strony społecznej na temat długofalowego i bieżącego zarządzania lasami państwowymi oraz lokalnych działań Nadleśnictwa Zamrzenica. W skład Zespołu wchodzą przedstawiciele lokalnych społeczności, władz samorządowych, parków krajobrazowych oraz branży turystycznej działający w zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Zamrzenica.
