Web Content Display Web Content Display

Regulamin korzystania ze szlaku konnego

Regulamin korzystania ze szlaków konnych w Nadleśnictwie Zamrzenica

 
  1. Szlak konny Nadleśnictwa Zamrzenica przeznaczony jest wyłącznie do turystycznego, rekreacyjnego i szkoleniowego użytkowania koni wierzchowych, a tam, gdzie pozwalają na to warunki terenowe i formalnoprawne, również zaprzęgów konnych.
  2. Przed skorzystaniem ze szlaku konnego każdy użytkownik zobowiązany jest do zapoznania się z niniejszym regulaminem.
  3. Organizatorem turystyki konnej na terenie Nadleśnictwa Zamrzenica nie jest PGL Lasy Państwowe, lecz są nimi ośrodki jeździeckie, stadniny, gospodarstwa agroturystyczne posiadające konie na cele rekreacyjne itp.  Za ewentualne wypadki na szlakach konnych odpowiada organizator turystyki.
  4. Szlak konny ma charakter terenowy i nie posiada specjalnych przystosowań zwiększających bezpieczeństwo, dlatego też należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza przy pierwszym przejeździe nieznanym odcinkiem szlaku.
  5. Każdy użytkownik dorosły korzysta ze szlaku na własną odpowiedzialność, a dzieci użytkują szlak na odpowiedzialność opiekuna. Zabrania się jazdy konnej bez opieki osobom w wieku poniżej 17 lat.
  6. Jazda konna jest dopuszczona stępem jedynie po wyznaczonych drogach leśnych i terenach/placach do tego przeznaczonych.
  7. Wskazane jest poruszanie się konno środkiem drogi.
  8. Podczas wymijania i/lub omijania innych użytkowników szlaku obowiązuje ruch prawostronny.
  9. Zbaczanie ze szlaków konnych jest dopuszczone jedynie w sytuacji wyższej konieczności (ratowania życia i zdrowia ludzi lub koni, alarmu o pożarze lasu, ominięcia powstałych przeszkód).
  10. Poruszanie się po szlaku konnym jest dozwolone od godziny po wschodzie słońca do godziny przed zachodem słońca.
  11. Liczba koni wjeżdżających w tym samym momencie na dany odcinek szlaku konnego nie powinna być większa niż 10 (zastęp). W ciągu doby szlakiem nie powinny przemieszczać się więcej niż 4 zastępy konne, tj. około 40 koni.
  12. Na szlaku konnym mogą pojawić się przeszkody powstałe w sposób naturalny bez wiedzy organizatora turystyki, np. złomy, wywroty, konary złamane okiścią, drzewa ścięte przez bobry itp. O ich istnieniu prosimy poinformować zarządcę terenu – Nadleśnictwo Zamrzenica pod numerem telefonu 52 334 11 75.
  13. Zabronione jest przywiązywanie koni do urządzeń nieprzeznaczonych dla koni.
  14. Obowiązek uprzątnięcia po koniu korytarza szlaku konnego i powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych – miejsc odpoczynku, parkingów leśnych – spoczywa na jeźdźcu.
  15. Woda znajdująca się na terenie Nadleśnictwa Zamrzenica jest niezdatna do picia przez ludzi i zwierzęta, może być wykorzystywana jedynie do celów gospodarczych. Ewentualne spożycie następuje na własną odpowiedzialność, a Nadleśnictwo Zamrzenica nie odpowiada za skutki niezastosowania się do ostrzeżenia.
  16. Jazda po szlakach konnych, znajdujących się poza lasem bądź takich, gdzie istnieje prawdopodobieństwo napotkania pojazdów kołowych, dozwolona jest jedynie pod warunkiem przestrzegania przepisów o ruchu drogowym, w tym m.in.:
    1. jeździec może prowadzić luzem tylko jedno zwierzę – konia po swojej prawej stronie;
    2. jazda wierzchem powinna się odbywać po drodze przeznaczonej do pędzenia zwierząt, w razie braku takiej drogi – po poboczu, a jeżeli brak pobocza – po jezdni;
    3. zabrania się jazdy wierzchem poza terenami leśnymi:
      bez uzdy,

      obok innego uczestnika ruchu na jezdni,

      po drodze twardej w czasie niedostatecznej widoczności,
      po drodze twardej osobie w wieku poniżej 17 lat.
  17. Szlak konny wyposażony jest w infrastrukturę informacyjno-porządkową:
    1. oznakowanie przebiegu szlaków konnych – czarny emblemat jeźdźca na koniu na białym tle ze strzałką informującą o kierunku przebiegu szlaku konnego (wzór graficzny);
    2. tablice kierunkowe (wzór graficzny);
    3. znaki drogowe.
  18. Poszczególne odcinki szlaku mogą być okresowo zamykane z powodu prowadzenia prac leśnych lub innych ważnych względów. Będą wówczas oznaczone tablicami ZAKAZ WSTĘPU.
  19. Osoby korzystające ze szlaku zobowiązane są do podporządkowania się poleceniom pracowników Służby Leśnej.
  20. Za niestosowanie się do jakiegokolwiek punktu niniejszego regulaminu zostanie nałożona na turystę konnego grzywna w wysokości 500 zł i w przypadkach określonych we właściwej ustawie lub kara pieniężna w wysokości 100 zł za każde niestosowanie się do jakiegokolwiek punktu niniejszego regulaminu.
  21. Każda osoba, która zauważyła ogień w lesie, ma obowiązek niezwłocznego poinformowania o tym najbliższego leśniczego lub Straży Pożarnej.
  22. Biwakowanie, parkowanie samochodów i palenie ognisk może się odbywać tylko w miejscach do tego przeznaczonych i oznaczonych.
  23. Nadleśniczy może udzielić zezwolenia grupom zorganizowanym na poruszanie się końmi wierzchowymi poza wyznaczonymi szlakami konnymi  w określonym miejscu i czasie w oparciu o odrębna umowę. W takim wypadku Nadleśnictwo Zamrzenica nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody powstałe podczas poruszania się przez grupę poza wyznaczonymi szlakami.
  24. Organizowanie imprez  związanych z jazda konną możliwe jest tylko po zawarciu stosownej umowy z Nadleśnictwem Zamrzenica.
  25. Nadleśnictwo Zamrzenica nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody rzeczowe lub osobowe powstałe w trakcie korzystania ze szlaków konnych.
  26. Rozpoczęcie korzystania ze szlaku konnego uważa się za akceptację niniejszego regulaminu w całości przez użytkownika.

 

Numery telefonów:

- Numer alarmowy: 112

- Straż Pożarna: 998

- Policja: 997

- Pogotowie Ratunkowe: 999

      - Nadleśnictwo Zamrzenica: 52 334 11 75, 52 334 11 54

Asset Publisher Asset Publisher

Back

2 lutego obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł

2 lutego obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł

Lasy Państwowe od wielu lat realizują szereg bardzo ważnych inicjatyw służących bagnom, mokradłom i terenom podmokłym, jak również ochronie szeroko rozumianych zasobów wodnych w polskich lasach. W ramach projektów małej retencji w ostatnich latach leśnicy zbudowali na zarządzanych przez siebie terenach 9500 polderów, zastawek i progów zwalniających, zatrzymujących wodę w lesie.

„Bagna dla naszej wspólnej przyszłości” to hasło tegorocznej edycji Światowego Dnia Mokradeł, które w dobie zmiany klimatu i okresowej suszy w polskich lasach leśnicy powtarzają od lat. To oni, jako przyrodnicy, prowadząc wielofunkcyjną gospodarkę leśną mają świadomość tego, jak cennym zasobem w środowisku leśnym jest woda.

Wychodząc z propozycją objęcia szczególną ochroną 17% powierzchni Lasów Państwowych – czyli obszaru 1,2 mln ha będących w zarządzie PGL LP, leśnicy ujęli w tym zestawieniu wiele cennych przyrodniczo siedlisk, w tym także mokradłowych. Bo lasy to bardzo skomplikowane ekosystemy, które dziś, w dobie zmian klimatu, wymagają szczególnej uwagi i troski, wyrażonej indywidualnym podejściem i dostosowaniem prowadzonych działań gospodarczych do warunków przyrodniczych i klimatycznych – powiedział Witold Koss, dyrektor generalny Lasów Państwowych.

W ramach projektów małej retencji leśnicy realizują szereg zadań służących gromadzeniu i zatrzymywaniu wody w lesie oraz spowolnieniu powierzchniowego spływu:

  • Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
    – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych, zwany
    też projektem małej retencji nizinnej
    . Projekt stanowi obecnie kontynuację działań realizowanych przez leśników od 2007 roku, których celem jest wzmocnienie odporności nizinnych ekosystemów leśnych na zagrożenia powodowane zmianą klimatu poprzez realizację kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych. Projekt ma również na celu minimalizację negatywnych skutków naturalnych zjawisk pogodowych i klimatycznych, jak choćby susze, pożary czy też powodzie i podtopienia.
  • Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
    – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich, zwany też małą retencją górską. W ramach projektu realizowane są zadania zbliżone do zakresu wpisującego się w małą retencję nizinną, aczkolwiek z uwagi na lokalizację projektu – tereny górskie – projekt bezpośrednio wpływa ma wzmocnienie górskich ekosystemów leśnych. Projekt m.in. minimalizuje negatywne skutki intensywnych i długotrwałych opadów atmosferycznych, ekstremalnego przepływu wód w korytach, spływów powierzchniowych oraz niezwykle destrukcyjnego działania wód wezbraniowych.

Lasy Państwowe prowadzą również projekt „Lasy dla mokradeł – ochrona siedlisk hydrogenicznych na obszarach cennych przyrodniczo”. Jego najważniejszym celem jest przywrócenie funkcji lub utrzymanie stanu bagien, torfowisk i innych terenów podmokłych pozostających w zarządzie PGL LP na obszarach Sieci Natura 2000 i poza nimi. Projekt został uwzględniony w wykazie planowanych operacji o znaczeniu strategicznym w Programie Operacyjnym FEnIKS. Projekt opiera się o współpracę jednostek LP (ponad 120 nadleśnictw) z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu oraz z Centrum Ochrony Mokradeł.

– O tym, że bez wody nie ma życia – zarówno dla przyrody, jak i dla człowieka, wiedzą wszyscy, jednakże w kwestiach edukacji przyrodniczej, dotyczącej cennych ekosystemów bagiennych i mokradeł, mamy jeszcze wiele do zrobienia. Tereny podmokłe to bardzo często unikalne miejsca występowania chronionych gatunków flory i fauny, dom dla wielu owadów oraz ostoje populacji ptaków – dodaje dyrektor Koss.

Leśnicy dbają o mokradła i tereny bagienne nie tylko od święta! Każdego roku, w ramach zajęć edukacyjnych prowadzonych przez leśników, tysiące osób: dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych, poznają niezwykły świat ekosystemów leśnych, których funkcjonowanie jest uzależnione od wody. Lasy to niezwykle złożone i bardzo wrażliwe obiekty przyrodnicze, w których niedobór lub brak wody objawiają się na wiele sposobów: od zanikania określonych gatunków roślin i zwierząt, po osłabienie, choroby i zamieranie całych fragmentów lasów. Świadomość zagrożeń, które niesie ze sobą zmiana klimatu i to jak możemy starać się im przeciwdziałać, łagodząc jej skutki, to zagadnienia, na które edukatorzy leśni starają się uwrażliwić jak największe grono odbiorców.

Leśnicy postrzegają lasy ekosystemowo, jako swoiste systemy „naczyń połączonych”. Oznacza to nic innego jak to, że lasy to nie tylko drzewa, ale też m.in. rezerwuar zasobów wodnych, tworzących każdorazowo unikalne, leśne mikroklimaty, warunkujący wilgotność siedlisk, a co za tym idzie – kształtujący bogactwo przyrodnicze danego obszaru.