Asset Publisher
Ochrona Przeciwpożarowa
Jednym z zadań nadleśnictwa jest ochrona przeciwpożarowa terenów leśnych. Drzewostany sosnowe porastające słabe, borowe siedliska ze względu na suche i łatwopalne runo, stwarzają ogromne zagrożenie pożarowe. Dodatkowe niebezpieczeństwo powoduje nierozważne zachowywanie się korzystających z wypoczynku w lesie ludzi.
Nadleśnictwo Zamrzenica zakwalifikowano do II kategorii zagrożenia pożarowego, co oznacza, że lasy Nadleśnictwa są w średnim stopniu narażone na wystąpienie pożarów. Czynnikami wpływającymi na kategorię zagrożenia pożarowego lasu są:
- średnia roczna liczba pożarów w okresie ostatnich 10 lat,
- udział procentowy drzewostanów rosnących na siedliskach borowych,
- średnia wilgotność względna powietrza,
- średnia liczba mieszkańców przypadająca na 0,01 km2 powierzchni leśnej.
W naszym nadleśnictwie, podobnie jak w innych w ramach ochrony przeciwpożarowej utrzymywane są wieże obserwacyjne (z kamerami lub obserwatorami), punkt alarmowo-dyspozycyjny (PAD), punkty czerpania wody, pasy przeciwpożarowe, sprzęt przeciwpożarowy. W razie dużego zagrożenia organizowane są patrole naziemne lub lotnicze.
Dzięki dużej świadomości społeczeństwa w naszym nadleśnictwie mamy na szczęście niewiele pożarów ale oczywiście zawsze trzeba zachować czujność.
Ochrona Lasu
Stan zdrowotny lasu ma kapitalne znaczenie dla jego przetrwania we współczesnym środowisku. Dlatego też leśnicy dokładają wszelkich starań aby utrzymywał się on na wysokim poziomie.
Wśród zagrożeń środowiska przyrodniczego wyróżniamy trzy grupy, które zależą od rodzaju czynnika szkodo-twórczego:
Zagrożenia biotyczne:
szkodniki owadzie,
grzyby pasożytnicze,
zwierzyna płowa (spałowanie, zgryzanie),
gryzonie.
Zagrożenia abiotyczne
susze,
silne wiatry,
przymrozki wczesne i późne,
okiść.
Zagrożenia antropogeniczne
pożary,
intensywna penetracja terenów leśnych przez turystów i zbieraczy,
zanieczyszczenie powietrza,
urbanizacja terenu.
Zagrożenia biotyczne
Szkodniki owadzie
Szkodniki pierwotne - największe znaczenie ma tu strzygonia choinówka i brudnica mniszka, nieco mniejsze boreczniki i poproch cetyniak. Miejsca szczególnie zagrożone występowaniem tych szkodników zostały ustalone na podstawie historycznych miejsc ich rozrodu oraz obszarów występowania w ostatnich latach. Stałe zagrożenie ze strony szkodników pierwotnych dotyczy prawie całego obszaru nadleśnictwa, za wyjątkiem zachodnich krańców.
Szkodniki wtórne - miejsca występowania szkodników wtórnych są związane z reguły z występowaniem innych czynników szkodo-twórczych, w związku z czym ich lokalizacja zmienia się.
Zapobieganie szkodom ze strony owadów polega na wykonywaniu obligatoryjnych zadań wynikających z instrukcji ochrony lasu oraz wytycznych ZOL oraz bieżącym reagowaniu na powstające zagrożenia. Poza tymi działaniami kładzie się duży nacisk na zabiegi profilaktyczne, zmierzające do podniesienia naturalnej odporności i stabilności drzewostanów. Poprawa stabilności drzewostanów wiąże się między innymi z działaniami proponowanymi w bieżącym planie u.l. w zakresie użytkowania (przebudowa drzewostanów, użytkowanie w blokach drzewostanów jednogatunkowych i jednowiekowych) i hodowli lasu (wprowadzanie podszytów, podsadzeń produkcyjnych).
Istotnym zadaniem jest dążenie do rozwoju awifauny leśnej, będącej naturalnym czynnikiem buforującym rozwój szkodników owadzich. Realizację tych zamierzeń dokonuje się poprzez tworzenie remiz ptasich i powierzchni ogniskowo-kompleksowej metody ochrony lasu, wywieszanie skrzynek lęgowych, ochronę drzew dziuplastych czy też dokarmianie zimowe ptaków.
Patogeny grzybowe
Zagrożenie ze strony patogenów grzybowych: huby korzeniowej i opieńki jest umiarkowane. Wyraźne szkody ze strony huby korzeniowej zaznaczają się głównie na części gruntów porolnych, jednak ze względu na rozmiar powierzchniowy jest to problem niewielki, dotyczący konkretnych pozycji.
Zwalczanie patogenów grzybowych prowadzi się poprzez stosowanie preparatów ( na hubę korzeniową) lub eliminację zarażonych drzewek (opieńka). Znaczenie ma również odpowiedni sposób wykonywania cięć pielęgnacyjnych w drzewostanach zagrożonych.
Zwierzyna leśna
Zagrożenie ze strony zwierzyny polega przede wszystkim na uszkadzaniu młodych drzewek przez jeleniowate. Negatywne oddziaływanie zwierzyny (jeleni i sarny) na las wynika nie tylko z liczebności populacji, ale również z migracji zwierzyny i grupowania w określonych częściach nadleśnictwa. Ochronę przed uszkodzeniami od zwierzyny realizuje się poprzez grodzenie upraw i młodników, gniazd i domieszek, a z drugiej przez utrzymywanie populacji zwierzyny na poziomie gospodarczo znośnym.
W celu dalszej minimalizacji szkód należy dążyć również do utrzymania równowagi biologicznej przez zwiększenie naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny, między innymi przez odtworzenie oraz wtórne zagospodarowanie małych łąk śródleśnych, jak też zwiększenie ilości poletek łowieckich.
Asset Publisher
OŚRODEK REHABILITACJI ZWIERZĄT - OTWARCIE
OŚRODEK REHABILITACJI ZWIERZĄT - OTWARCIE
Pierwszy ośrodek rehabilitacji dzikich zwierząt w naszym województwie, prowadzony w całości przez Lasy Państwowe, oficjalnie otwarty!!!
„Dzień dobry, znalazłem małą sarenkę, która leży w trawie i nigdzie nie widać jej mamy. Co mam zrobić?”
„Małe pisklaki wypadły z gniazda i nie wiem jak im pomóc”
Telefony o podobnej treści leśnicy odbierają bardzo często. To właśnie do leśników zwykle zwracają się osoby, które były świadkami jakiegoś zdarzenia z udziałem zwierząt lub napotkały na swojej drodze zwierzę, któremu chciałyby pomóc.
W większości przypadków wystarczy wytłumaczyć zatroskanemu rozmówcy, że nie dzieje się nic złego, że to zupełnie normalna sytuacja w przyrodzie i nie ma konieczności interweniowania.
Czasami jednak okazuje się, że sytuacja jest poważna i nasza ingerencja jest niezbędna aby zwierzę przeżyło.
Ośrodek Rehabilitacji Dzikich Zwierząt Jeleniagóra powstał właśnie w tym celu, aby nieść pomoc potrzebującym zwierzętom.
To pierwsza taka niekomercyjna placówka prowadzona przez leśników w naszym regionie. O potrzebie otwarcia ośrodka przekonaliśmy się już kilka dni po rozpoczęciu jego funkcjonowania gdy zaczęły się zgłaszać do nas osoby z pierwszymi pacjentami.
Uroczyste otwarcie ośrodka było dla nas wyjątkowym wydarzeniem. Do Jeleniejgóry przybili między innymi Pan Jarosław Molendowski Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu i Pan Sebastian Nowak Nadleśniczy Nadleśnictwa Zamrzenica, Pan Szymon Kosmalski Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, Pan Łukasz Kowal Przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Bydgoszczy, Pan Daniel Siewert Dyrektor Wdeckiego Parku Krajobrazowego, Pani Barbara Studzińska Starosta Świecki, młodzież z Koła Sokolników Technikum Leśnego im. Adama Loreta w Tucholi, leśnicy z sąsiednich nadleśnictw, a także przedstawiciele lokalnych samorządów.