Asset Publisher
Łowiectwo
P7170059.JPG
gospodarka łowiecka 1.jpg
gospodarka łowiecka 3.jpg
P9250054.JPG
Zasadność funkcjonowania łowiectwa jest oczywista. Zmiany środowiska w tym środowiska leśnego dokonane przez człowieka zniekształciły lub zlikwidowały naturalne mechanizmy regulacyjne w populacjach dzikich zwierząt.
Podstawowym zadaniem łowiectwa jest zastąpienie tych mechanizmów działaniami zgodnymi z najlepszą wiedzą i możliwościami człowieka. Oczywiście nie bez znaczenia jest kultywowanie tradycji i zwyczajów myślistwa nierozerwalnie towarzyszącego człowiekowi od niepamiętnych czasów.
Samorzutny rozwój populacji dzikich zwierząt na terenach gospodarczo przekształconych wywołuje szereg negatywnych konsekwencji. Nastąpić może wzmożony rozwój chorób zakaźnych i ogólne pogorszenie kondycji populacji. Najbardziej jednak dotkliwe i namacalne jest występowanie nadmiernych szkód w uprawach rolnych i leśnych.
Ważne jest aby te szkody utrzymać na niewielkim gospodarczo znośnym poziomie.
Dążymy do tego poprzez:
- poprawę naturalnych warunków bytowania zwierzyny / np. poletka żerowe, zgryzowe, zagospodarowanie łąk śródleśnych itp. /,
- dokarmianie zwierzyny w lesie w okresach nasilenia szkód i braku pokarmu naturalnego,
- utrzymywanie pasów zaporowych / pokarmowych / na głównych ciągach zwierzyny,
- regulowanie liczebności i struktury populacji zwierzyny,
- ochronę mechaniczną i chemiczną upraw rolnych i leśnych.
Wszyscy powinniśmy sobie zdawać sprawę, że dzikie zwierzęta są niezbędnym elementem środowiska naturalnego i należy wypracować satysfakcjonujące większość stron / rolnicy, leśnicy, myśliwi, ekolodzy / zasady gospodarowania populacjami tych zwierząt.
Nadleśnictwa Zamrzenica zarządza Ośrodkiem Hodowli Zwierzyny Lasów Państwowych w skład którego wchodzą dwa obwody łowieckie leśne, wyłączone z wydzierżawienia. Są to obwód nr 46 „Zamrzenica" o powierzchni 17505 ha, w tym 10799 ha lasów oraz obwód nr 29 „Wierzchlas" o powierzchni 12249 ha, w tym 8035 ha lasów. OHZ posiada własną bazę noclegową.
Nadleśnictwo Zamrzenica położone jest w północno-zachodniej części województwa kujawsko-pomorskiego na południowym skraju dużego kompleksu leśnego Borów Tucholskich. Obszar nadleśnictwa obfituje w niezliczoną ilość dużych i małych zbiorników oraz cieków wodnych nadających niepowtarzalny malowniczy charakter otaczającym lasom. Szczególne znaczenie dla tego terenu nadleśnictwa ma Zalew Koronowski, otoczony w większości lasami tworzy kilkudziesięcio-kilometrową malowniczą linię brzegową.
W tym dobrze zachowanym środowisku przyrodniczym nie brakuje też zwierzyny łownej a przede wszystkim króla borów - jelenia szlachetnego.
Od dziesięcioleci polowanie na terenie OHZ na jelenie byki dostarczało myśliwym krajowym i zagranicznym wielu emocji.
Na terenie OHZ LP Nadleśnictwa Zamrzenica pozyskany został niejeden medalowy wieniec jelenia byka
Asset Publisher
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Instytut Badawczy Leśnictwa, na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, opracował ranking działań dodatkowych, których celem jest zwiększenie ilości dwutlenku węgla pochłanianego przez ekosystemy leśne. W naszych uwarunkowaniach przyrodniczych można podejmować różne działania w zależności cech oraz stanu ekosystemu leśnego.
Drzewa, w procesie fotosyntezy, pobierają dwutlenek węgla („gaz życia”) i przekształcają go w węgiel organiczny – magazynując w drewnie, ściółce czy wzbogacając glebę. W ten sposób ekosystemy leśne przyczyniają się do redukcji stężenia CO2 w atmosferze.
Zdolności lasów do pochłaniania dwutlenku węgla i łagodzenia zmian klimatycznych zależą od wielu czynników, np. wieku, składu gatunkowego czy stanu zdrowotnego drzewostanów. Czynniki zewnętrze (biotyczne i abiotyczne) lub nasze działania mogą wpływać na zmniejszenie lub zwiększenie tych możliwości.
Jednym z elementów prowadzonego przez LP projektu pn. „Lasy Węglowe” jest analiza możliwości certyfikacji dodatkowych ilości dwutlenku węgla, zmagazynowanych przy pomocy precyzyjnie dobranych technik zagospodarowania lasu (np. podsadzenia, wprowadzanie dodatkowych sadzonek czy zalesienia).
W ramach realizowanych na zlecenie DGLP prac badawczych i analiz powstał m.in. ranking działań dodatkowych w leśnictwie wskazujący, które z nich mają największy wpływ na sekwestrację CO2 w ekosystemach leśnych.
Dzięki monitoringowi powierzchni objętych działaniami dodatkowymi oraz powierzchni referencyjnych (gdzie prowadzono standardową gospodarkę leśną) możliwe było określenie szacowanego efektu dodatkowego, czyli ilości dodatkowo związanego węgla w perspektywie np. 30 lat jako efektu zmiany sposobu zagospodarowania lasu.
Prowadzone analizy wskazują, że największy potencjał zwiększania akumulacji węgla mają działania takie jak: podsadzenia, stosowanie dodatkowego wprowadzania sadzonek lub metody Sobańskiego, ochrona gleby podczas prac gospodarczych oraz odnowienie z samosiewu. Wysokie wartości wykazują odnowienia na terenach otwartych (obszary leśne – np. płazowizny, halizny) i zalesianie (obszary nieleśne), co potwierdza potencjał lasu w wiązaniu węgla i wprowadzanie go na terenach, na których go do tej pory nie było.
Ilość zgromadzonego w ekosystemie węgla będzie zależała od wielu czynników, zarówno biotycznych jak i abiotycznych, a także dotychczas prowadzonej gospodarki leśnej. Duże znaczenie w możliwościach doboru optymalnych działań dodatkowych będą mieć m.in. typ siedliska i bonitacji (czyli produktywności siedliska), a co się z tym wiąże, także dostępność wody.
Więcej o projektach LP związanych z ochroną klimatu dowiecie się na stronie: http://www.lasydlaklimatu.lasy.gov.pl
