Asset Publisher
Abiotyczne środowisko rezerwatu
Zarówno na obszarze rezerwatu, jak i w jego otoczeniu, występują osady wieku czwarto- rzędowego, plejstoceńskie i holoceńskie. Mają one grubość około 35 m i leżą na znacznie starszych mioceńskich piaskach i mułkach z przewarstwieniami węgla brunatnego.
Osady plejstoceńskie to gliny lodowcowe oraz piaski i mułki, które pozostawiły wody pochodzące topniejącego lądolodu. Te z nich, które występują powierzchni terenu, są związane z pobytem ostatniego lądolodu Wisły (północnopolskiego) w jego fazie poznańskiej, około 18 tys. lat temu. Lądolód ten pokrył cały teren nierówną warstwą osadów, gdzie lód wypełniał najgłębsze obniżenia, powstały później jeziora (wytopiskowe), a wśród nich jezioro Mukrz. Wypełnienie lodem chroniło przed zasypaniem obniżeń piaskami wodnolodowcowymi sandrowymi, dlatego niecka współczesnego jeziora Mukrz oraz kilku kopalnych jezior wokół Wierzchlasu wyścielone są glinami, przykrytymi zazwyczaj kilkumetrową warstwą piasków różnoziarnistych. W lodzie wypełniającym obniżenie występowały szczeliny i zagłebienia, które po zalaniu wodą stawały się jeziorami lodowymi. Osady tych jezior (piaski i mułki) tworzą obecnie wydłużone i nieregularne pagórki tzw. kemy. Na jednym z nich, położonym w rezerwacie, rosną cisy.
Jeszcze pod koniec plejstocenu, klimatu zimnego, na obszarach piaszczystych miały miejsce procesy eoliczne. Silne, zachodnie i północno-zachodnie wiatry porywały drobny piasek, który następnie osadzały w wydmach i pokrywach. Wydmy i pokrywy eoliczne występują pospolicie na terenach leśnych wokół Wierzchlasu. Procesy eoliczne zamarły wraz z zarośnięciem powierzchni terenu, prawdopodobnie prawdopodobnie jeszcze w plejstocenie. W jeziorach osadzały się: kreda jeziorna oraz gytie wapienne organiczne. Procesy te trwały do holocenu, który rozpoczął się około 10 tys. lat temu. W holocenie na skutek naturalnego obniżenia się poziomu wód gruntowych oraz wypełnienia osadami nastąpił zanik szeregu jezior i powstanie torfowisk.
Procesy geologiczne oraz zmiany rzeźby terenu w rejonie rezerwatu trwają nadal. Są nimi: dalsza akumulacja osadów w jeziorze Mukrz prawdopodobnie bardziej intensywna niż niegdyś oraz wietrzenie torfu. Zachodzi ono szczególnie torfowisku leśnym wewnątrz rezerwatu, porośniętym drzewostanem olchowym dawnych użytków zielonych, obecnie odłogowanych, bądź też zamienianych na pola uprawne. Przyczynami tych procesów jest gospodarka człowieka, a szczególnie odwodnienie poprzez meliorację. Na terenie dzisiejszej otuliny oraz na torfowisku nieleśnym wewnątrz rezerwatu, można zaobserwować spontaniczną regenerację torfowisk.
Tekst: Jarosław Pająkowski, Leszek Jurys
Projekt: Ochrona przyrody oraz ukierunkowanie ruchu turystycznego na obszarach cennych przyrodniczo
na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu
Asset Publisher
Tydzień Lasów FSC – certyfikacja w Lasach Państwowych
Tydzień Lasów FSC – certyfikacja w Lasach Państwowych
Tydzień Lasów FSC – certyfikacja w Lasach Państwowych
Od czasu zorganizowanej w Rio de Janeiro w 1992 r. konferencji ONZ na temat Środowiska i Rozwoju (UNCED) zrównoważona gospodarka leśna jest niezwykle istotnym tematem dyskusji i ważnym aspektem działań międzynarodowych. Udało się osiągnąć ogólny konsensus co do zasad, wytycznych, kryteriów i wskaźników dla zrównoważonej gospodarki leśnej na poziomie zarządzania międzynarodowego.
W PGL LP dbamy o różnorodność biologiczną lasów, chronimy je przed wieloma zagrożeniami - klęskami żywiołowymi, plagami owadów, chorobami drzew, pożarami, zanieczyszczeniami, także przed skutkami kłusownictwa czy wandalizmu. W ten sposób nie tylko dbamy o przyrodę, ale też umożliwiamy Polakom bezpieczne korzystanie z jej dóbr – bezpieczne tak dla nich, jak i dla samych lasów. Dbamy również o to, by gospodarka leśna, dostarczająca na rynek uniwersalny surowiec ekologiczny, jakim jest drewno, prowadzona była zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, uwzględniającego wszystkie funkcje, jakie pełnią lasy. Potwierdzają to m.in. międzynarodowe certyfikaty posiadane przez regionalne dyrekcje Lasów Państwowych.
Certyfikacja gospodarki leśnej FSC w Polsce jest obecna od ponad 25 lat. Certyfikat FSC potwierdza, że dana instytucja wdrożyła standardy FSC i las jest zarządzany w sposób chroniący naturalny ekosystem i korzystny dla lokalnej społeczności oraz pracowników, a jednocześnie opłacalny ekonomicznie. Wdrożenie standardu jest potwierdzane poprzez niezależne audyty, których wyniki są dostępne publicznie, co zwiększa transparentność.
Dziesięć spośród 17 dyrekcji regionalnych Lasów Państwowych posiada certyfikat gospodarki leśnej w systemie FSC, a wszystkie dyrekcje mają międzynarodowy certyfikat zrównoważonej gospodarki leśnej PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification Schemes – Program Zatwierdzenia Systemów Certyfikacji Leśnej).
7 dyrekcji regionalnych stara się o uzyskanie certyfikatu FSC. Dla jednostek Lasów Państwowych certyfikacja FSC to nie tylko dokument, ale przede wszystkim narzędzie wspierające realizację długofalowych celów – w tym ochrony bioróżnorodności, troski o przyszłe pokolenia i budowy trwałych relacji z otoczeniem społecznym.
Celem globalnej akcji Tydzień Lasów FSC jest zachęcenie konsumentów i przedsiębiorców do podejmowania bardziej odpowiedzialnych decyzji w codziennym życiu. Wprowadzając w życie swoją „jedną rzecz” dla lasów mogą oni dołożyć symboliczną cegiełkę do ich ochrony na całym świecie.
Wybierając przedmioty wykonane z drewna łagodzimy zmiany klimatu oraz promujemy zrównoważony rozwój. Produkty z drewna są magazynem dwutlenku węgla. Używając tych produktów magazynujemy węgiel i nie pozwalamy uwolnić mu się do atmosfery.
